RABBİMDEN BAŞKA KİMSE KİMSENİN IÇINI BİLEMEZ

Kimse kimsenin derdini bilmez bilseler bile yarasına merhemini sürmez
Kimse kimsenin içini bilmez bilseler bile içine çareler bulmaz
Kimse kimsenin derdini dinlemez dinlese bile yüzüne gülmez
kimse kimsenin bir dostu olmaz olsa bile sırını vermez
Kimse kimsenin güzel günlerini istemez istese bile yanında durmaz
Kimse kimsenin bir çığlığa sesi olmaz olsa bile
İcinin cöküşünü görmez
Kimse kimseye yara kabuğu baglayıp tutmaz tutsa bile alın terini silmez
Kimse kimseye vefalı bir dos olmaz olsa bile bile o cirkin yüzünü saklar güle göstermez
Kimse kimsenin içindeki o ağır sancılı yükü kaldıramaz kaldırsa bile eyaklar taşa takılır bir adım ireliye gidemez
Kimse kimsenin ne güneşi ne gündüzü dogası olamaz olsa bila bahar kokan gülerini acamaz
Kimse kimsenin var yok arasındaki karanlık günlerin kararını veremez verse bile bir el bir ağız olup varlığını silemez
Kimse kimsenin neler yaşıyıp neler cektiyini görmez görse bile o kör bakan gözler derin uykuda açılmaz
Kimse kimsenin ne bilip ne bilmediğini düşünmez düşünse bile diler lal dodaklar mühürlü. Konuşmaz
Kimse kimsenin hayat hikayelerin okuyup öğrenmez örense bile arkasını dönüp gitmez kimse kimsenin ne elinin kiri nede kölesi köleleşmiş hayatlara alıştık o anlayışlar bile ici inanmaz
Kimse kimsenin göz ışığını olmaz olsa bile o ışığını veremez verse bile kendini hakını kular karşısında savunamaz.