Bugün Perşembe akşamına kavuşmak
Yolda yürürken kavuştuğum papatyaya benzettim.
Bazen güzelliklerin beklemediğin anda seni bulması
Huzurun ne adı, ne soyadı ,her şeyi diyebilirim.
Yada tanımadığın, bilmediğin bir caddenin
Kaldırımdan yürürken basmaya korktuğun o çiçek.
Seni, o an bedenini unutturup çiçeğe aşık oluşun.
Oysa bahçendeki çiçeği sevgi göstermeyip
Caddeye bırakılan o güzelliği vuruluşun kalbe ters düşmüştü.
Acıların az yada çok olduğu yere göre değişir miydi, çiçeğe olan sevdamız?
Şu gördüğüm olay.
Evimizde baktığımız aynada kendimizi beğenmeyip,
Topluluğa karışıp dolandığımız herhangi bir yerde bilmediğimiz aynanın bizi güzel gösterdiğine takılı kalmak ne tuhaf ?
Acıların nefes aldıkça azalışı vardı ortada oysa.
Acının yüreğinde olduğu yerde çiçek sevildi.
Bazen sayılmakla hükümlü kaldı.
İçimizdeki çocuk yeri geldi hiçbir şey sevmedi, bizi korkutup yalnızlığa mahkumlaştı.
En son içimdeki çocuğun beni yeşilliğe sürüklemesi
Uyandığımda çiçeklerin başımda dolanıp durdukları o sabah ,
Kalbimin atışlarına yeniden şahit oldum
Ayaklarının attığı adımlarda bir çiçeğe denk gelirsen,
Çiçeği balona bağlayıp
içindeki çocuğa ilet.??