Rıhtım

Beni, Rıhtıma gecenin üçünde bırakın,
Kaybettigim çocukluğuma rastlarım belki.
Kış aylarının zifiri karanlığında olsun bu bırakılış,
Bata çıka bulurum.
Nasılsa bu ilk bırakılış değil!
Karanlıkta parlayan bir aydınlık belki çıkar,
Bu yollar nasılsa ezberimde.
Yere göğe sığdıramayanlar çok bıraktı, gitti.

Hapiste değilim lakin farklı bir mahpusluk yaşıyorum,
Rıhtım uzun uzadıya, uçsuz bucaksız.
Sahi bugün ayın kaçı, saat kaç!
Neden buradayım, hey çocukluğum,
Allah kahretsin burada da yoksun.

Sahi neredesin hiç bu kadar uzun olmamıştı ayrılık,
Artık ne olur neredeysen çık ortaya...

-R.T. Karmaşık Döngü...