Ruh halim .

Apartmana girdim . Merdivenleri 2'şerli 3'erli çıkmaya başladım . Beni sabırsızlandıran ya da acele etmemi gerektiren bi durum yoktu . Tek sorun ruhum sıkışıyordu . Yeterince nefes alamıyordum . Bunlar aklımdan geçerken sonunda evimin kapısının önüne geldim . Anahtarım çantaydı . Çantamı karıştırmaya başladım . Lazım ya girdi en bok köşeye , çıkmıyor . 3 .. 4 dakika aradım sonunda elime geçti , kapıyı açtım . Anahtarı çantama geri koydum . Daha güneş batmamıştı . Çantamı boynumdan çıkartıp kanepe bıraktım . Huzursuzdum . Mutfağa gittim . Acıkmamıştım ve susuzlukta hissetmiyordum ama gitme ihtiyacı duydum . Odaları dolaşmak , hiç bir fikrim olmamasına karşın iyi geliyordu bana . Odama gittim . Pencereden dışarı baktım . Kendimi herhangi birisini görmeye ihtiyacım var gibi hissediyordum . Mesaj geldiğini anlamamı sağlayan bi ses duydum . Kimden geldiğini biliyordum ama hiç aldırmadım . Yatağıma yaslanarak yere oturdum . Ayaklarımı göğsüme çekerek derin bi nefes aldım . Tüm gün ne saçmalılklarla uğraştığımı düşündüm . Yaptıklarım aptalca geliyordu . Hatta düşünmek beynimi ağrıtıyordu . Daha fazla dayanamıyordum . Belliydi , birilerine ihtiyacım vardı . Kendime zarar vermek , acı çektirmek istiyordum ama bir yandan da korkuyordum . Ağzım , beynimin onaylamadığı şeyler söylüyordu . Çıldırmak üzereydim . Aklımdan bi anda hissttiklerim geçiyordu sadece ; İnsanlardan nefret ediyorum . Annemi istiyorum . Gelen mesaja bakmalıyım . Hepinizin canı cehenneme . Yalnız olmak istemiyorum . Bu şehirden gitmek istiyorum . Başım dönüyor , birisi bana yardım etsin . benim için yoksun bile . Nerelerdeydin sevgilim . Ben zavallının tekiyim . Başım dönüyor . Ruhum sıkışıyor . Zil çaldı , kapıya bakmalıyım ..