İnsanın bazen ruhu sıkılır içi daralır
Nedenini çoğu kez bilmeyiz istemsizce bunaltırız kendimizi. Ama hiç kimse bir kere de olsa düşünmemiştir acaba ruhumu çok mu hırpalıyorum diye.
İnsanoğlu böyledir maddi hayatın tadını sonuna kadar çıkarırken ruhani hayatın kıymetini bir türlü bilmez olur.
Oysa ki bir gün her şey bitip sona doğru yaklaşıldığında kalan tek şey hırpalanmış bir ruh olacaktır.
Bu ruh sizi bazen kötü şeylere yöneltmeye çalışır örneğin artık kendini o kadar hırpalanmış ve yetersiz görür ki ölümün en doğru çare olacağını düşünür ve sizi ipin ucuna sürükler.
İp eğer kısa ise düşmeniz kolay olur ama eğer uzunsa bu ruhunuzun size haksızlık yaptığını gösterir.