SAHTELİK VE SEVGİ

Sevgi şiirlere sığmaz..
Beyitlere sığmaz...
Kültür değildir, eğitim de değildir..
Sevgi ancak Rahmana dönük bir kalbe sığar...
Sevginin sunulacağı kap gözlerdir..
Sevgiyi resmedenin tek resmettiği yer işte o gözlerdir...
Hangi ressam bir bebeğin seven gözlerini resmedebilir...
Hangi şair anlatabilir..
O sevgi bazen nefrete dönüşse de aslında yürekte derinlerde hep o kor ateşliğindedir.
Seni seveni kaybettiğinde canından bir parçayı kaybetmişçesine acı duyman da bundandır...
Ey insan seven bir kalbin değerini ne zaman bileceksin...
Sevgiyi söze sığdırdın...
Şiire sığdırdın tuallere sığdırdın da bir türlü kalbine sokamadın...
Sevgiyi dağlara taşlara yazdın ,kazıdın da bir türlü o kalbine yazamadın...
Neden...
Samimi değilsin de ondan...
Çünkü sen sevmedin sevdim derken hep sahteydin....
Sahteliğin öyle sırttı ki ama bir türlü göremedin...
Her şeyde bir nevi sahtelik olur ama sevgide olmaz...
Bukadar insan bu kadar kararmış kalple mutsuzluk dağlarının altında eziliyorsa tek sebebi sahtelikleridir...