Sana aşığım. Gözünden düşen her damla için kalbim kuruyo. Kendimi boğasım geliyo. Sen benim huzurumsun. Kalbimsin. Sevgimsin. Boynunda bulduğum huzur, sarılışındaki mutluluk, öpüşündeki renkler benim evim. Benim güzel evim. Birlikte üşüyen ellerimiz var bizim. Birlikte kırılan ve birlikte toplamaya çalıştığımız parçalar var ellerimizin değdiği. Bulutlarımız ve yıldızlarımız var. Bazen düşünüyorumda aynı gökyüzüne bakarsak azalır mı mesafeler? Yan yana ağlayamasakta birlikte ağlayışlarımız var. Benim kalbim seninkiyle eş zamanlı atıyor. Biliyorum. Hissediyorum. Çünkü kokun bile sözcüklerimi ağrıtıyor bazen. Konuşamıyorum. Bazen okadar güzel oluyorsun ki mavinin her tonunda oluyor sesin ve o ses bana seni seviyorum diyor. O sesin sahibine sarılıyorum. Mutluluğu çizemeyen insanlara inat mutluluğa sarılıyorum sana sarılırken. Yanındayken her yer , her şey bambaşka gözüküyor. Eğer dünya çirkin ve şımarık bir kızsa, sen onu güzel kılan makyajı olabilirsin. Sen herşeyi güzel kılan gülüşler olabilirsin. Çokça hayal ve şarkılar olabilirsin. Büyük özlemler giyebilirsin. Gürültüler yapabiliriz mutsuzken, kızgınken. Öpüşürken sözcüklere gerek kalmaz. Ben sevgimi elimde taşırsam daha çok severmisin ellerimi tutmayı. Ve ben gözlerini seviyorum bir tek beni ıslatır mı bakışların. Kirpik uçlarında ki göz yaşı olabilir miyim? Yüzüne dokunabilirmiyim düşünce, senle olabilir miyim. Mutlu uyur musun bu gece, beni severek. Tatlı uykular sevdiğim . Bizli geceler