Şarap yaşarken içilir, rakı ise acısını çekerken içilir arkadaş. Biz o şaraptan çok içimedik belki bir yudum dike bilmişizdir. Rakı oldu hep masamızda. O masaya göre seçtik kardeşi. Adabını bilenle oturduk, kalkmasını bilenle kalktık. Kendimizi öldürdük, benliğimizi kaybettik ama elinde sonunda hep kalkmasını başardık. Başardık da ne oldu yine oturduk, hep de oturmaya devam edecegiz sanırım bu benim, bizlerin kaderimidir bilemem ama bunu bir ömür boyu yaşamaya mahkum olduğumuzu düşünmeye başladım artık. Yaşamakta saçma geliyor artık. Anlamsız, ucuz ve basit hayatı b u kadar kim basitleştirdi sevgiden anlamayanlar mı? Yoksa ihanet edip sırtını dönenler mi? Kimseye de güvenimiz kalmadı artı. Her şeye, herkese kin, nefret, öfke kusuyoruz. Yeter Yeter...