ŞARTLAR EL VERSE DE, ELLER EL VERMEZ BAZEN

Çok istediğiniz bir şey gerçekleşmese ne yaparsınız?

Bu soruyu yazı bittikten sonra düşünürsünüz. Ben şimdi size ne yapılacağı ile alternatifler sunayım böylelikle için de çok daralmamış olur.

Bazen bir şeyin olmasını, birçok felaketin başımıza gelebilme olasılığını düşünüp buna rağmen olmasını isteriz. Ruhumuz ve bedenimiz, hislerimiz ve mantık mekanizmamız tüm kontrolü devre dışı bırakır. O olsun da ne olursa olsun deriz. Hayatımızın bir dönemini belki de geriye kalan tüm süreçlerini harika bir hissiyatla geçirebileceğimizden eminizdir. Tersini demeyeceğim... Çünkü olabilse öyle olurdu.

Gelelim benim kabullenmekte en çok zorlandığım meseleye. İnsanın sınanma sistemi. Genelde insan sevdikleriyle ve cani gönülden istedikleriyle sınanır. Neden? Bu nedenin cevabı genelde "Allah kulunun zora sıkıştığı anda onu ne kadar hatırlayıp ona ne denli sığındığını ölçer" diyorlar. Dine lafım yok. Boynumuz kıldan ince. Ama ömür boyu sadece varlığına katlanacağımız, daha kötüsü olabilirdi diyerek eldekiyle yetinmeyle birlikte bir ömür sürecek olmak ne kadar iç açıcı olabilir ki.

Mesela bugün içimde hisler büyüttüğüm insan sırf onu çok seviyorum ve her şeyden çok istiyorum diye olumlu bir şeyler olmayacaksa, ben bir şeyler hissedemediğim, ama bana karşı hissi olan birisiyle "daha da kötüsü olabilirdi, hiç olmayabilirdi" mantığı ile gelecek mi kuracağım? Bu biraz korkunç. Öteki türlü de "senin hislerinin olduğu kişinin sana karşı bir hissi olmayabilir" diyebilirsiniz. Ancak bu zaten herkesin yaşadığı bir kısır döngüden ibaret. Benim de kabullenemediğim konu bu işte. Neden böyle olmak zorunda?

Bugün ben içimde bir şeyler hissettiğim insana kavuşsam dünyanın tüm dengesi alt üst mü olur? Kaderim diğer kaderlerin çok mu ötesine geçer. Bugün sevgim karşılık bulsa bu dünyanın tüm düzeni ve tüm işleyişi tersine mi döner? Kader için küçük bir dokunuş ancak benim yaşantım için devrim olacak bu dokunuş kutsal bir güce başkaldırı mı olur?
Seveni ayırmak günah ise seveni sevdiği ile sınamak başlı başına bir muamma değil midir? Dini sorgulamıyorum... Sadece merak ediyorum. Haberi olmadan sevdiğim birisinin kalbine işlenmek, üstelik onun benim kalbime durduk yere işlenmesi gibi onun da başına gelse bu dünya için çok mu mümkünatsız ya...

Ben sevdiğim şeyleri bir başkalarının yanında oluşuna mı bakacağım ya da yanıbaşımda durduğu halde bir çift söz edememek ile mi kalacağım? Bir ortam ve bir oluşumun dağılmaması için susmak zorunda mı kalacağım? Gözler kalbin aynasıysa neden bir kere de bakan göz baktığı gözde kendisini görse... İlla konuşulmalı mı? Yapamıyorum işte, bir yardım, minik bir dokunuş çok mu adilsizlik olur....