SAVAŞ VE ÇOCUK

Sitemizden en iyi şekilde faydalanabilmeniz için tanımlama bilgileri kullanılmaktadır.Bu siteye giriş yaparak tanımlama bilgileri kullanımını kabul etmiş sayılıyorsunuz. Daha fazla bilgi için tıklayınızX
Kültür Sanat Edebiyat Şiir
Şimdi şiir, şair veya kelime ara!
GİRİŞ YAP KAYIT OL
ANASAYFAŞAİRLERŞİİRLERNEDİRÜYELERMESAJLARGRUPLAR
Savaş Ve Çocuk Şiiri - Gülsüm Geze
ŞiirlerTop 500A ListesiKonulu ŞiirlerYeni ŞiirlerGünün ŞiiriÜyelerden Günün ŞiiriRastgele ŞiirŞiirlerim


Gülsüm Geze
Gülsüm Geze
HayatıŞiirleriForumİstatistiklerÜye Profiline Git4
ŞİİR


0
TAKİPÇİ

TAKİP ET
Savaş Ve Çocuk
BeğenAntolojimYorumlarPaylaşTweetlePaylaş
Ürkek bakışlarıyla yürürken çocuk,
Acımasızca geçiyordu zaman
Unutmamışken henüz hayallerini,
Daha vaktim var, derken
Sormadan ona,
Her şeyini bir bir eziyordu zaman.
Başka dünyalarda başka başka hayatlar vardı
Savaştan, yokluktan uzak…
Biliyordu çocuk,
Ve çocukça yaşamak istiyordu.
Boş arsalarda topun peşinden koşmak varken
Top seslerinden kaçıyordu,
Nereye gittiğini bilmeden.
Anlatamıyordu,
Kimseye duyuramıyordu sesini.
Nasıl vereceklerdi ona,
Çaldıkları çocukluk günlerini?
Yaşamak istiyordu çocuk,
Koşup oynamak,
Korkudan değil, sevinçten ağlamak.
Nasıl bir şeydi acaba,
Savaştan uzak yaşamak?
İzinsizce geldiler,
İstemeden aldılar.
Sormadan vurdular.
Alacaklıyken hayattan, borçlu oldular,
Savaşta yalnız kaldı çocuklar…

Denizli

Gülsüm Geze