Sen

Bir çıkmaz sokak gibiydin
Ne olduğunu anlamam için sonuna kadar yürümem gereken
Ki yürüyemedim, mâniler vardı
Derdimin tek devası;senin cesaret vermen

Fotoğraf makinesi gibiydin
Görünce,yüzümde gülümseme sebebimdin
Şimdi de makineyi görünce elini kaldıran
Mülteci çocuk hissiyati verensin

Doğmaya yakın güneş gibiydin
Herşeye karşı umutlandıran, umutsuz beni
Şehirlere yağmurlar yağardı
Ben yazardım senin güzelliğini

Batmaya yakın güneş gibisin
Göz kamaştırıyor cezbediciliğin
Neyseki bıraktım seni sevmeyi
Karanlığı sever oldum, ha bir de geceyi

Sen artık herkes gibisin
Çünkü ne kendinsin artık, ne de benimsin
"Ne sen leyla'sn nede ben mecnun" diyor ya şair
Hah işte,hiçbir keder kalmadı yüreğimde sana dair

Ne sen varsın artık
Ne de bir dostum
Bir tek yüreğim kaldı
Ve onu örten postum