SEN

Bizim ayrılığımız mükemmel sandığımız aşkımız gibi olmalıydı oysa…
Ağız yoran düşüncelerle kırdık birbirimizi,
Heves kıran aşklarla mühürledik kalplerimizi.
Onca zamandan sonra kim kime âşıktı?
Yorduk dünlerimizi.
Ya yarınlarımız?
Sebepsiz bir ayrılığın mahkûmiyetine inanarak geçen yarınlarımız.
Unuttum şimdi seni sevmeleri ama
Yine de aklımın bir köşesindesin hala.
Seni gömdüm sanıyordum
Beni gömdüğün kara topraklara.
Ne zaman bir şarkı çalar
Adın geçer mısraların birinde
Gözlerim uzaklara dalar
Ve içimden bir çocuk koşar düşerdi
Sana giden yolların köşe başlarında.

Sen gençliğimin ilk yudumu,
Dünlerimin yorgunluğu,
Ve yarınlarımın mutsuzluğu olarak kalacaksın.