SEN KALMIŞ

Hayel aynamda gülüşün kalmış,
Cebimde sararmış resimlerin kalmış,
Aklımda beni terki diyar edip gidişin kalmış,
Saçımda hatıralardan yağan karlar kalmış,
Hâlâ silinmemiş masallar diyarindaki düşlerim kalmış,
Tenimde alev alev yanan tenin kalmış,
Leylevi karanlık sensiz gecemde sönmeyen umutlarım kalmış.

Son bir nefesim sigaramda kalmış,
Bardağımda bir yudum içilmeyen çayım kalmış,
Boğazımdan sensiz geçmeyen son lokmam kalmış,
Içimde sensizlikle kopan yalnızlığın fırtınası kalmış,
Bilinmeze giderken sen acı hayata inat,
Yüreğimi yakan attığın adımın kalmış,
Giderken elveda diyen bakışın kalmış.

Kulağımda bağlayıcı sesin kalmış,
Dudağımda sıcak nefesinin tadı kalmış,
Seslendikçe ses vermez hayallerin kalmış,
Gönlümde sevda hevesin kalmış,
Sabahları açılırken sensiz odamda gözlerim,
Başkasını görmeyen bakışlarım arar seni,
Solumda acın yüreğimde sancın kalmış.

Omuzumda koyduğun başın kalmış,
Kolumda uykulu uykulu uyuşukluğun kalmış,
Yüreğimde bitmeyen sızın kalmış.
Ufak dokunuşlarını anımsatır,
Yüzümde dudak izin kalmış,
Gözlerimde hasretine akan yaşım kalmış.

Dilimde bir kaç cümlen kırık dökük mırıldandığım kalmış,
Sanki benim ağzımdan elveda hoşca kal diyerek bana veda etmişsin.
Bende kalmış her şeyin.
İnanması zor ama;
Sanki tek sen gitmişsin,
Beni böyle perişan ederek.