SEN Kİ...

Sen ki onun soğuğun da bile sıcak kalandın.
Sözleriyle yüreğini çizerdi,
Acıyor diyemeyendin...!
Yüreğindeki çizikten...
Süzülen kanının sıcaklığıyla,
Yüreğini tekrar tekrar ısıtıp...
Ona karşı iyileştirebilendin.

Sen ki onun için...
Cehennemi gözyaşlarınla ,
Söndürebileceğini söyleyebilendin.
Kadife teninde ...
Onu nakış nakış işleyendin.
Gözlerindeki alevle...
Yüreğindeki yaşama ateşini körükleyendin.

Ve şimdi sen ki....
Unutulansın, unutturulansın,
Sana bıraktığı,
Anılarla avutulansın...!
Elinden bir şey gelmeyensin...
Zaten gelse de onu da yapansın.

Şimdi sen ki...
Onu yaradana hevale edip ,
Ardından yeni umutlara sığınansın.

Ben ki ...
Sığındığın umutlarının...
Yeşermesini dileyenim.