Sen yokken...

Tekrar bana gel başkasını istemiyorum Her gün deniyorum ama seni unutamıyorum
Senden başkası beni anlamıyor
Kimseden keyif alamıyorum

Anla artık sensiz yapamıyorum
Samimiyetsiz insanlara zorla katlanıyorum
Fakat yalpalıyorum
Kimse de bir sen göremiyorum

Çok özledim gülüşünü
Çok özledim sarılıp öpüşünü
Çok özledim kavgalarımızı bile
Çok özledim bağırışmalarımızı bile

Bir küs bir barışık yol alıyorduk
Ama biz birbirimizi tamamlıyorduk
Sensiz eksik ve yarım kaldım
Özlemin mahvetti beni kaybettim aklı

Sen benim için bu dünyada ki tek güzeldin
Çok güzeldik ama sonlara doğru tekdüzeydik
Çok içerdik beraber çok gülerdik
Biz beraberken çok güzeldik

Tenine dokunduğumda rüyalara dalardım
Sen uyurken seni seyredip hayaller kurardım
Seni öperken tüm dünya dururdu
Çok heyecanlıydık neden birden durulduk

Seni artık sevmiyorum demiştin yalandı değil mi?
Çünkü bu lafını kalbim hiçbir zaman yediremedi
Bizim birbirimizden başka kimsemiz yoktu değil mi?
O zaman ayrılmamızın ölümden farkı neydi?

Etrafımda yüzlerce insan var ama ben yalnızım
Sen yokken kimsesizim
Sen yokken tarumar
Sen yokken çok sessizim