Sen yüzümü sevince tatlı bir tebessüm sarılırdı dudaklarımın kenarına. Adını hecelere ayırır, alnını parmak uçlarımdan öperdim. Gözlerinin kıyısına koşar göz'bebeklerine seslenirdim hep; seni seviyorum, seni bekliyorum, seni özlüyorum...Hep bir umudun ağırlığını taşırdım omuzlarımda. Sesim kısılırdı, nefesim kırılırdı, yorulur yorgun düşerdim yanında. Ne 'biz' olmayı kabul ederdin ne de benden gitmeye yeltenirdin. Dehlizine düşüp yaralarına sarıldığım, kendini kaderime yazdırıp başkasına yakıştırmakla bitirdin ikimizi!