Senden korkuyorum dedim.

Senden korkuyorum dedim ama aynaya. Ve sonra kendi kendime güldüm. Aynanın bana cevap vermesini beklemiyordum tabii ki. Ve daha sonra ekledim; Bir gün farklı halimi de yansıtırsın diye. Aslında burada şundan kastediyorum. Kendim dışında başka bir insan olmaktan korkuyorum. Kendi maskem dışında farklı bir maske takmış olmamdan korkuyorum. Kendi isteklerim ve kendi iradem dışında hareket etmekten korkuyorum. Kendime güvenememekten, kendime inanamamak korkuyorum, kendim dışında, başka insanlarla, kendi düşüncelerim dışında farklı insanların düşünceleriyle, kendi konularım dışında farklı konuları düşünmekten, onlarla boşa zaman harcamaktan, kendimle alakalı olmayan şeyleri kendime dert etmekten korkuyorum. Ne demek insanın istemediği şeyleri zorla yapması. Sonradan pişman olacağı hataları tekrar tekrar yapması. Bazı şeyler insana tatlı gelir ama sonradan, o suyu hep soğuk olan keşke'ler denizinde yüzer durur. Bu nefistir. İnsanı kendinde başka insan eden, kendi maskesi dışında ne maskeler taktıran, kendi isteklerimiz ve irademiz dışında hareket etmek zorunda bırakan. Sana zararı dokunacak insanlarla uğraştıran, onun düşüncelerini, hal ve hareketlerini karakterine işleten, onun huy ve sularını sana estiren, onun dertlerini kendi derdin edindiren nefsindir. İnsanın kalbini taştan beter eder, insanın duygularını mahveder, düzenini bozar insanın, hayatını bozar, yaşamını etkiler, mutluluğuna, huzuruna, yaşamına el koyar, kaybettirir insanın. Nefis insanın düşmanından daha da düşmandır insana. İşte bu yüzden aynaya bakarken korkuyorum, bir gün kendimde farklı kişiyi gözlemlersem diye. İnsan aynaya bakınca bazen, başına gelen olayları, geçmişten kalan bir anıyı, bir derdi, bir acıyı hatırlar. Hepsi geçmişte kalmış olabilir ama unutulmaz olarak kalır hafızamızda. Nefise uymak, insanın hafızasını da, reflekslerini de, beynini de, etkiler, yıkar insanın. Nefis insanın varını da, yoğunu da alır. Tok götürür, aç getirir insanı. Buna neden izin verelim. Nefsimizin bizi idare etmesine, bizi elinde tutmasına neden izin verelim. Cennetlik bir kul olmak isterken, neden cehennem de acılar içinde kıvranan bir kul olalım. Neden en ufak geçici bir zevk için dünyamızı yaşanmaz hale getirelim. İşte aynaya bakmaktan korkuyorum, çünkü ben kendim olmak istiyorum, şeytanlaşmış, ve nefsinin eline düşmüş insanlardan olmak istemiyorum. Ben hayatını, dünyasını, yaşamını çıkılmaz, karanlık, riskli olanlardan olmak istemiyorum. Sevdikleriyle, ayrı, çevresinden, ailesinden, sevdiklerinden darbe yiyen, göze batan, kötü bir kişiliğe sahip bir insan olmak istemiyorum. Aynaya bakarken, üzerimde kara leke hissetmek istemiyorum. Selam ve dua ile.