Seni satır, satır yazıyorum, yüreğimin soğuk duvarlarına... Önce bakmaya kıyamadığım gözlerini çiziyorum, ağlaya ağlaya... Sonra ! sonra başlıyorum seninle, sessiz sessiz konuşmaya.. Sensizliği anlatır gibi, bakıyorumya bazen gözlerine, işte o an ! Gözyaşlarımı siler gibi bakıyorsunya gözlerime, hıçkırıkler,, çığlıklar başlıyor içimde... Bazen dayanılmaz çekilmez bir baş ağrısı oluyor sensizlik gözlerimi yakan, bazende intiharın eşiğinden dönüyorum, yaradanımdan korktuğumdan... Bazen tebessümle uyanıyorum, sanki hiç gitmemişsin gibi. Bazende ! öyle uyanıyorumki, bedenim göçük altında kalmış gibi..