Seni tanımakla başladı herşey.

Seni tanımakla başladı herşey; ve o ilkbahar günü oldu ne olduysa. Hayatımın tamamen değişmesine yetmişti o birkaç saniye.Gözlerine baktığım o an kalbimin kan pompalamaktan başka haltlara yaradığını da anladım. Geceleri kabus gördükten sonra ateşler içinde uyanan bir kız çocuğu nasıl koşarsa annesinin kollarına ; işte o an öyle sarılmak istedim sana. Ve hasretin o an başladı,seni görmek bile yetti. Senden önce özlediğim her insanın adını unuttum. İşte öyle başladı herşey,daha saatlerce anlatırım sıkılmadan ama sen bunlara hiç erişemeyeceksin. Hissettiklerimin en küçük kısmını yazdım henüz. Keşke hep yanyana olsak.Ama bu mümkün değil ki... Güneşin batıdan doğması,balıkların uçması,kelebeklerin asırlarca yaşamasını istemek kadar imkansız. Doğanın düzenini bozmaya ne gerek var,öyle değil mi?? Ben saatlerce yazarım gelmeyişini,sana duyduğum özlemi anlatırım. Şimdi sana niye gittin diye sorsam sayfalarca şey anlatırsın.Belki Ab'ye giremememiz bile benim suçum. En önemliside ben seni seviyorum,neden geleceksin ki? Bu saate kadar uyumayıp yazmam bile yeterli burda olmaman için.
Öyle ya..
Sen hakkını veriyorsun bu işin. Ne kadar çok seviyorsam,o kadar çok gelmiyorsun.Yazdığım herşeyde daha derine gidiyorum,daha çok ağırlaşıyorsun içimde. Aslında yazdıklarımı sadece yanımda değilsin diye özetleyebilirdim. Ama malım işte sorsan çok cool.
Neyse bensiz mutlu olma,hiç gülmesin yüzün,tüm hayallerin tek tek kayıp gitsin ellerinden,geceleri kabuslarla uyan aynı benim gibi. Bensizsen eğer,kimse mutlu olmasın dünyada,kimse el ele dolaşmasın. Biz yanyana değilsek onlarda olmasın hem onların bizden ne farkı var ki ? Şuan hepsi uyuyordur zaten,belki de salak olarak bi ben bunları yazıyorumdur. Neyse abi ya sen okuma bunları uyumaya devam et. Okursun üzülürsün mazallah.#