seni tanıyalı 3 yıl oldu belki daha fazla.. saatler anlamsız belki bu dakikalar içinde.dakikalarda anlamını yitirdi saniye saniye.sanırım saniyeler yetebilir seni düşünmeme.çünkü ben seni düşündüğümde saniyeler farklılaşıyo belki ay belki yıl.emin ol bu canımın yanmasına yetiyo. sen çaresizliği bilirmisin.hiç ulaşamayacağın bişeye aşık olmayı.. uzaktan sevmeyi,onu taklit etmeyi.hadi be.sana yazdım...yazdım.hiç durmadan yazdım. okudun mu? cevabını ben veriyim; hayır. umursadın mı ? yine hayır.düşünmeden edemiyorum.nerden çıktın ki karşıma..gerçi seni karşıma çıkaranada kızamam..bağlanmayı seçen bendim.seni umursamıyo gibi gözüküyorum.bak unuttun işte diyolar. boşver diyolar. boşveremiyorum.sanki kendileri hiç aşık olmamış gibi bana imkansızlıktan bahsediyolar.ama bilmiyolar ki ben imkansızı sevmeyi seçtim. bu benim seçimim..saçma diyolar, demesinler. seni savunduğum için hep kötü kız oldum. abartıyo damgasını yedim.sen abarttığım en mükemmel şeysin,dünyada olan en mükemmel şey.sen beni tanımıyosun.ne büyük eksik.. sırf seni araştırmak yerine tanıdıkça sevmeyi tercih ettiğim içinmi senin için sıradanım.belki sıradan olmayı sevdiğim içindir.senin hayalini kuran milyonlarca kız var, benim yok diye mi.peki.burda sana saygı duyan insan çok az.sırf bu yüzden yaşadığım yerden nefret ettim. belkide ölüm haberlerim çıksa daha çabuk tanırsın beni. ama bunu yapamam. senin gibi. sadece elimi şişirene kadar duvarlara yumruk atabilirim, üzülceklerini bile bile. bencilsin sen. değiştin. bu senin en doğal hakkın.ama bu değişim çok can aldı..seni beklemekk, ne bileyim çok zoruma gidiyo. sürekli bahsetmen, ama gelmemen.dalga geçer gibi.sen hiç birini taklit ederek yaşamayı seçtinmi.ben seçtim.bana sen olmak çok yakışıyo. hiç bilmediğim halde , sen gibi kokmak. hiç bilmediğim halde, sen gibi gülmek ve hiç düşünemediğim halde sen gibi hissetmek.en büyük hatamdı bu.çünkü seni unutmaya çalışırken zorlanıyorum. güldürmeye çalışıyolar gülüyorum yine senim. ağlıyorum yine ,sessiz, tek başıma..günden güne güçlü kalmayı öğreniyorum.eskiden daha bi hassastım. duygusal olduğumu biliyodun, yada ben öyle zannediyorum. anlatmıştım sana, resimken beni duyabiliyor musun,seni her gece öptüğümü hissedebiliyo musun ? deli diyolar, psikoloğa getiriyolar. seni anlatmaya çalışıyorum ama anlatamıyorum.. deli zannetmesinler diye isimler uyduruyorum. o hep yanımdaydı diyorum, ama kim bilebilirki resimlerinle uyuduğumu. bana masallar anlatırdı diyorum, senin hikayelerini dinleyerek.gördün mü diyolar..onu gördün mü. ne değiştirirki diyorum. kime baksam o karşıma çıkıyo zaten. tam koşup sarılıcam,kendime hakim oluyorum. imkansız deyip susuyorum. öyle bi gün gelecek ki karşına çıkıcam ama tek değil. sana bakarak bugünleri düşünücem. gözlerim dolacak belkide .yanına yaklaşıcam sana bakarak gülümsicem.sen tanımayacaksın beni,hiç tanımadığın gibi. kulağına fısıldıcam 'teşekkür ederim'. işte o gün sen kendini yiyip bitireceksin , beni arıcaksın..bulamıcaksın.. neden böyle bişey söylediki diceksin..ve o günden sonra ben senin için imkansız olucam.