'senmişsin gibi'

gözlerimi kapattığım da,açtığımda.nefes aldığımda,su içtiğimde,yazı yazdığımda,müzik dinlediğimde,dışarıya çıktığımda,arkadaşlarla sohbet arasında,mutluluğumda,üzüntümde,duyduğum herhangi bir kelimede,kokusunu aldığım ve dokunabildiğim her şey de olmayı nasıl becerebiliyorsun? anlamış değilim.
yine ”sen” dolu bir gün daha geçirdim işte. gecenin sonunda yorgun oluyorum.
sonunda da sarılmak istiyorum sana ; kollarına bırakmak istiyorum kendimi.aslında kollarına bırakmakta değil,ben sımsıkı sarmak istiyorum seni…
anlat bana sensizliğin buram buram kokan özlemini.sen ”sensiz” kalmadın tabi. ben kaldım. sen bilemezsin ki sensizlik nedir. nasıl yaşanır. ben bilirim. anlat deseler anlatamazsın işte.
seninle ama ”sensiz” geçen yorgun bir günün ardından gecenin sonunda tahmin et ne oluyor ?
dur ben söyleyeyim ;
yastıklara sımsıkı sarılıyorum ben , ”senmişsin” gibi..