Sensiz 2 yıl...

Sen gideli nerdeyse 2 yıl oldu. İlk başlarda hiçbir şeyin farkında değildim. Sonra aylar geçti... Seninle yaptıklarımız aklıma geldi. Seni nasıl sevdiğim aklıma geldi. Sen aklıma geldin... İşte o an özledigimi anladım. Sensiz yapamiyordum. Aylarca hiçbir şey hissetmeyip bir anda aklıma geldin ve o günden sonra daha çok özledim, daha çok sevdim, daha çok merak ettim. İyi misin? Beni unuttun mu? Hayatta mısın? İşte yıllarca bu sorulara cevap arayarak yaşadım. Sustum! Seni kimseye anlatamadim. Belki sen beni çoktan unuttun ama ben unutamıyorum. Belki de artık yaşamıyorsun... Yıllarca her yerde seni aradım. Sonra aramaktan da vazgeçtim. Çünkü ya korktuğum şey başıma gelirse diye. Ya hayatta degilsen? Bu sorunun cevabını öğrenmekten korktum. Alıştim sensizlige. Canım yanmıyor artık ya da belli etmiyorum içimdeki acıyı. Edemem ki, kimse anlamaz bende ki seni. Seni kime anlattiysam vazgecirmeye çalıştı. "Unut!" dedi. Yapamam. Unutamam! 7 Ağustos'a çok az kaldı o gün senin doğum günün ve ben geçen sene de sensiz senin doğum gününü kutladım. Bu sene de yalnız bırakma olur mu? Gel... Beklicem...