Sessiz Çığlık

Konuşsan, kim anlar seni?
Sussan, kim duyar içindeki fırtınayı?
Bazı yalnızlıklar kalabalıkta bile büyür,
bazı sessizlikler en gürültülü çığlık olur.

Bazen anlatmak istersin,
ama kelimeler yetmez.
İçine biriktirdiklerin,
dudaklarının ucunda kaybolur.
Ve sen,
bir cümle kuramadan
bir yara daha eklersin içine.

İnsan en çok ne zaman yalnız hisseder, biliyor musun?
Anlaşılamadığında…
Oysa herkes konuşur,
ama çok azı gerçekten duyar.

O yüzden,
eğer biri seni gerçekten dinliyorsa,
eğer gözlerinin içindeki sessizliği fark ediyorsa,
o kişi sana en yakın olandır.

Çünkü bazen,
birini anlamak için sözlere değil,
onun taşıdığı sessiz çığlıklara bakmak gerekir.