Bir ses var içimde,
kimse duymuyor.
Göğsüme çarpıp yankılanan,
ama dışarıya hiç ulaşmayan.
Bir yara var içimde,
kimse görmüyor.
Gözlerimin içine bakanlar bile
derinliğini anlamıyor.
Bir yol var önümde,
ama hiçbir yere çıkmıyor.
Adım attıkça uzayan,
hiçbir istikameti olmayan.
Ve ben,
susarak haykırıyorum,
gülümseyerek kanıyorum,
ve her gün biraz daha
kendime batıyorum.