Sessiz Çığlıklar

Kimse duymadı,
sana ait olan sessiz çığlıkları.
Geceye sakladığın fısıltıları,
gözlerinin ardında sakladığın
bitmeyen yağmurları.

Kaç kez sustun?
Kaç kez yok sayıldın?
Ve kaç kez kendini
hiç olmamış gibi hissettin?
Bütün kelimeler,
boğazında bir düğüm gibi kaldı.

Ama bak,
gökyüzü hâlâ aynı,
rüzgâr hâlâ esiyor,
ve güneş,
sen unutsan bile,
her gün yeniden doğuyor.

Sen de doğacaksın yeniden.
O küllerin içinden,
o sessizlikten,
o unutulmuşluktan.
Çünkü bazı acılar,
bizi yok etmek için değil,
yeniden var etmek için gelir.

Ve unutma,
kimse duymasa bile,
her sessiz çığlık,
bir gün yankılanır.