Söyleyecek çok sözünüz vardır bazen. Zamanında içinizi boşaltmak için ne de çok çırpınırsınız. Öfke ile haksızlık bir araya geldiğinde bu çırpınma can çekişme gibi gelir insana.
Oysa, insan çatışma içine girmeden önce her anlamda kazancını düşünmeli. Laf sokmak, had bildirmek, egoya hizmet eden davranışlardır. Sadece tatmin olmak için ağzınıza geleni saymak kendinize yaptığınız en büyük haksızlıklardan biridir.
Hata yapan herkes hangi sıfatlara layık olduğunu mutlaka farkındadır. Duymak ile bilmek çok ayrı şeyler hissettirdiği için yüzleşmeye uzaktır. Yok saymak ister yaşadığı her şeyi. Böyle bir savunma oluşturan insanlarla tartışmaya girmek, onlara değer katmaktır aynı zamanda. Bunu yapmayın. Kimseye layık olmadığı değeri yüklemeye çalışmayın.
Seviyorsanız kendiniz için,
Affediyorsanız kendiniz için,
Vazgeçiyorsanız yine kendiniz için olsun.
Bir başkası, vazgeçilmezliği ile neden benim hayatımın ortasında olsun? Sorun bu soruyu kendinize?
Cevabı çok kayda değer olsaydı zaten bu aşamaya gelir miydi?
Herkese verilecek bir cevabınız elbette olsun. Ama dile getirmek sizin tercihiz olsun.
Hatasını,;pişkinlikle, yüzsüzlük ve riya ile devam ettiren birine bir kelime dahi sitem etmek onun yaptığına eş tutmaktır kendinizi. Varsın, sessizliğin hangi küfürleri ifade ettiğini kendileri düşünsün…
Siz, yolunuzu ve zihninizi temizlemenin keyfini çıkarın.