Sessiz Yankılar

Bir gün,
sesini bile duymayan duvarlara konuşurken,
anlayacaksın kelimelerin de yorulduğunu.

Her cümlenin içinde bir eksiklik,
her nefeste bir ağırlık…
Ve gözlerinin içinde,
kimseye anlatamadığın binlerce gece.

Zaman geçtikçe fark edeceksin,
insan en çok sustuklarıyla yaşlanıyor.
Duyulmamış bir çığlık gibi,
kendi içinde yankılanarak kayboluyor.

O yüzden şimdi,
konuş ne varsa içinde.
Anlat, bağır, ağla…
Çünkü bir gün,
sessizlik seni de içine alacak.