Bazen susarsın,
kelimeler ağır gelir diline.
Anlatamazsın,
çünkü anlamayacaklarını bilirsin.
Sessizliğin içinde büyürsün,
fısıldadıkların rüzgâra karışır,
ve bir tek gece duyar seni.
Bir pencere kenarında,
yağmurun ritmine kapılırsın.
Her damla,
kendi içindeki fırtınadan izler taşır.
Birikir, süzülür, kaybolur…
Tıpkı içinde tuttuğun
ve hiç kimseye anlatamadığın o duygular gibi.
Sonra fark edersin,
sessizlik de bir sestir.
Ve bazen en güzel hikâyeler
hiç söylenmemiş olanlardır.