Bazen bir sessizliğin arkasında işlenmiş bir keder vardır. Sessizlik kelimelerin yüklenemediği ağırlığı yüklenir .
Sıralardan kelimeler ,tanık olunanları ifade etmekte yetersizdir .Dilin sınırları,acıyı,kuşatamaz.İnsan'' dilinin döndüğü kadar susar "diye yazmış dün Kemal Sayar bir gönderisinde.
Sözün bittiği yer derler ya hani,diğer adı sessizlikmiş.
Bu satırlar ile bir kez daha öğrendim...
Bazen kelimeler yetmiyormuş ya hani bende dilimin döndüğünce susuyorum şimdilerde,tüm yüküm ise sesizliğimde ...
Dahası bu sessizlik hali ilaç gibi geldi,
sükutum bundan belkide ....