Sessizlik Konuştuğunda

Bazen konuşmak isterim,
ama kelimeler boğazımda düğümlenir.
Söylesem, eksilir gibi,
sussam, daha da ağırlaşır.

İnsan bazen en çok sustuğunda konuşur.
Bir bakışta,
bir nefeste,
bazen de uzaklara dalan bir gözde.

Kim bilir kaç cümle sakladım içimde?
Kim bilir kaç kelime,
hiç söylenmeden öldü dudaklarımda?

Ama anladım ki,
sessizlik her zaman bir boşluk değildir.
Bazen en büyük cevap,
bazen en ağır vedadır.

Ve belki de,
en çok sessizlik konuşur,
biz duymasını bilmediğimizde.