Bir gece yarısı kaybettim ben umutlarımı. Bir gece yarısı hayatımda, yanlızlık hükümsüzlüğünü ilan etti... Herşeyimle teslim olduğum, herşeyimi feda ettiğim, bütün güzellikleri ona bağladığım onunla dört mevsimi bahar diye adlandırdığım sevdam, bir gece yarısı herşeyimin feda edildiğini hatırlattı bana... Bahar diye adlandırdığım dört mevsimin yerine, bir ömür yalnızlık... Bir asır hüzün... Bir yetim sevdası koyup gitti... Şimdi hüzünlü bir rüzgar çeker sabah perdelerimi, mahçup bir güneş aydınlatır odamı, tuzlu havadan savrulmuş bir soğuk aralar kapımı...