Sevdim Gitti...

Tam tamına 365 gün yani 1 yıl boyunca bir adam sevdim ve çokda peşinde durdum 1 ay sevgili olduk 1 ay boyunca burnumdan zehir gibi getirdi sonra ben her ne pahasına olursa olsun onu yine beklemeye devam ettim ailemi arkadaşlarımı kardeşlerimi önüme aldım ama noldu değmedi çünkü kimse için aileni kardeşlerini önüne almıyıcaksın ben bunu öğrendim o çocuk bana bunu yaşattırdı hala seviyo muyum diye sorsanız hayır sevmiyorum ama görünce mutlu oluyorum ama bi yandan da diyorum ki "Dilek mutluluk diye bişey yok sen kendin acı çektin bunu unutup da o çocuğu görünce nasıl tekrar mutlu olabiliyosun" dedim kendi kendime oluyo ama işte insan ama bu mutluluk gerçek mi sahte mi bilmiyodum o sıralar, meğer şimdi anladım sahte olduğunu. Çok sevdim çok değer verdim hep inandım hep güvendim ona kim ne derse desin aldırış etmedim o öyle bişey yapmaz dedim ama yaptı kardeşimden çok ona güvendim ben meğer kardeşlerim doğruyu söylüyomuş. Her neyse şuanda bi sevgilisi var adını bilmiyorum o kızın ama çok mutlular, dilerim ki Allah'tan daha çok mutlu olurlar. Çünkü insan sevdiği kişinin mutluluğunu ister eğer sen sevdiğin kişinin mutluluğunu istemezsen zaten hiç sevmemişsindir ki . Düşünsene o mutlu hep gülüyo hep eğleniyo sende mutlu olmaz mısın sevdiğin adam gülüyo çünkü üzgün değil. Onun canı acısa benim canım yanardı onun için onun mutluluğunu düşündüm ben. Hep mutlu olsun derdim ama o hiç benim için böyle düşünmedi olsun düşünmesin mutluluğumu ama yeter ki mutlu olsun. Aşık olmak aslında çok güzel bişey ama karşılıklı olunca çok güzel platonik değil yani karşılıksız insan sevdiğinde hep acı çeker ama düşünsenize beraber gülüyosunuz beraber ağlıyosunuz beraber eğleniyosunuz aynı yolda beraber koşup beraber yürüyosunuz herşeyiniz aynı adımlarınız bile ne kadar da güzel bi duygu her neyse o başka kızlarla daha mutlu o onlarla mutlu olsun ben üzülsem de olur. O güzel gülüpte kısılan gözlerinden öpüyorum adam hep mutlu kal Hoşça'kal...