sevgili günlük

Annemden bahsetmediğimi fark ettim bu aralar. Ötesini göremediğim bir keşifti anneme yolculuk. Yanı başına gidip içten içe onunla sohbet etmek yazmaktan daha çok rahatlatıyordu beni. Her seslenişimi duyuyormuş hissiyatı...
Bugün sabahın ilk ışıklarında odamın penceresindeki toza parmağımla yıllanmış anne kelamı yazdım. ve dedim ki; şu an neden yoksun güzel kadın?
Sesin olsaydı şuan odamda yankılanan.
Çocukluğumda ki masallar dökülseydi dilinden. Sen anlatsaydın ben dinleseydim. Kırmızı başlıklı kızın kurtla imtihanında heyecanlansa idim yine, bir film şeridi gibi geçseydi gözlerimin önünden. Çocukluk telaşlarım, hayallerim, umut ettiklerim ve tüm bunların yıkılışı bir bir...
büyüdükçe senden ayrı kalmaya yaklaşacağımı bilseydim asla büyümek istemezdim.
Şimdi yoksun ben yorgunum, sensiz...
Güneşin doğuşu sönük.
Batışından bir haberim.
Dünyanın dönüşü ise hiç umurumda değil.