Sevmek İçin Sevilmek Şart Mı?

Bu aralar kafamı en çok meşgul eden sorulardan birisi de bu işte. Sevmek İçin Sevilmek Şart Mı?

Sevilmek için mi seviyoruz başkalarını yoksa sevmeye programlanmış birey olduğumuz için mi sevmeyi istiyoruz?

Cevabı her ne olursa olsun her türlü sevmeyi yanlış anlayan bir millet görüyorum karşımda. Daha dün bir kadın ("Pınar Gültekin") sevildiği kişi tarafından acımasızca hatta insanlık dışı bir şekilde öldürüldü.

Öldürmenin insanlık yanı olamaz o da ayrı bir mesele.

Bakınca sevgi çok yanlış anlaşılmış değil mi? 'Ya benimsin ya toprağın. Ya benimle olacaksın ya da hayatında kimse olmayacak.' bakış açısı var milletimizdeki bir kesim insanda(!).

İnsan demeye de utanıyorum ya, neyse!

Bugün de bir yavru köpeğin tecavüzüyle güne başladım. Yavru bir köpek nasıl tahrik etmiş olabilir ki tecavüz ederek öldürebiliyor?

Ha bu arada tecavüzcünün adı 'Volkan Uzun' ve gözaltına alındı sonrasında ise serbest bırakıldı. Fakat artık susmak istemeyen insanımız #VolkanUzunTutuklansın hashtagi ile imza başlatınca tecavüzcü katil geri tutuklanıp cezaevine gönderildi.

Ayrıca bu şahsın 9 ayrı suçtan sabıkası varmış. Benim aklıma takılan böyle bir durumun en başından beri var olduğu biliniyordu. Neden serbest bırakıyorsunuz o zaman ilk başta? Gördüklerimize ses çıkarıyoruz evet fakat göremediğimiz, sesini işitemediğimiz onlarca olay var ve onları da bu şekilde mi yürütüyorsunuz yani?

Kimse görüp ses çıkarmıyorsa sal gitsin mantığımı var üzeriniz de?

Böyle saçma seviyoruz işte. Sevince sahip çıkma ile sahip olma arasındaki çizgiyi karıştırıyoruz.

Sevmek en kolay iş bir insan için lakin sevilmediğinde de sevebilmek en meşakatli iş bizim için. 'Seviyorsam, o da beni sevmeli.' algısı var üzerimizde.

Oysa koşulsuz sevmek ne güzel bir duygu. Bir papatyayı düşünün mesela ya da bir kelebeği. Ben papatyayı seviyorum diye onunda beni sevmesini bekleyemem ki.

İnsanın da böyle olması gerekmiyor mu? İnsan insanı, insan olduğu için sevmeli. Bencilce ya da kendi duyguları için değil. İnsanı sevebildiği için sevmeli.

Düşünsenize bir, sizi biri seviyor, onun seni sevdiğinden hatta varlığından haberin dahi yok. Fakat seni koşulsuz seviyor, yolda yürürken seni gördüğünde kalbi hızlı hızlı atıyor ya da eli ayağına dolanıyor. Seni rahatsız etmeden senin üzerinden fantezi yapmadan masumca seviyor. Senin sevdiklerini seviyor. Okuduğu bir kitabın karakterine benzetiyor seni, o kitaba aşık oluyor sonra. Ama seni rahatsız etmeden seni seviyor.

Ne kadar güzel değil mi başkasının bizi böyle sevmesi. Peki biz neden başkalarını böyle sevemiyoruz?