Bir sigara dumanı,
rüzgarın yavaşca savurduğu,
beyazdan griye dönüşen,
hayalleri sardığı bir an.
Ağır bir solukla içeri çekilirken,
kalp, derin bir boşluğa düşer.
Her duman, bir kaybolan düşünce gibi,
düşer yerden yukarıya doğru,
görünmeyen bir yolculuğa çıkar,
kendi kaderini çizerken.
Bir an önce tükenir,
ama geriye, izlerini bırakır.
Sigara, bir veda gibi dudaklarda,
bir hayal kırıklığı gibi yürekte.
Bazen bir anı, bazen bir isyan,
bir nefeste çözülür.
Her dumanla daha derin,
bir boşluğa batılır.
Yavaşça sarmalanan geceyle,
sigara da biter,
ama geriye kalan duman,
tutup giden zamanın izidir.
Ve her dumanın içinde,
bir kayıp daha vardır.