Şiir Güzelim

Seni ne zaman yazmaya kalksam gökyüzü parçalanıyordu
Ne zaman yazsam seni ayla güneş öpüşüyordu.
Papatyalar açıyordu bir yerlerde
Bir kardelen boynu bükük bekliyordu
Ne zaman şiir olsa güzel gülüşlü adam
Tüm gülüşlerin canı cehenneme gidiyordu
Bir martı kanat çırpıyordu sonsuzluğa
Kutupta laleler açıyordu
Kelebeklerin ömrüne ömür katıyordun her mısrada
Aptallıktı seni yazmaya çalışmak bile
Çünkü zaten
Sen şiirin ta kendisiydin
Her şey seninle başlıyordu
Sensiz uzayan yol
İçtiğimiz yarı demli çay
Ve
Aşk
Her şey seninle başlıyordu
Sen işin içine girince kelimelere bi haller oluyordu
Şimdi seni yazmaya kalksam
Ta Karahisardan Çin Seddine
Bitmezsin
Sen şiirin ta kendisisin.
Şiir güzelim.
şiirli sabahlar