Sikeyim .

Kapıyı açtım . Ayakkabıları kenara doğru attım . Anahtarı saksının üstüne bıraktım . Pencereler sonuna kadar açıktı . Işığı açmaya gerek duymadım . Ceketimi usulca koltuğun üstüne bıraktım . Bir sigara alıp yere oturdum . Huzursuz hissediyordum . Yine pişman olacağım şeyler yapmıştım . Yaptıklarımı unutmaya çalıştım , vicdanımın sesini duymamaya . Gerçi hangisi vicdanımın sesi hangisi delirmiş kafamdaki sesler ayırt edemiyordum . Ellerimi en sevdiğin saçlarımın arasından geçirdim . Uzun ve sarı saçlarım . Yumuşak saçlarım . İyi şeylere tahammülüm yoktu . Kalktım ve üstünde kitapların olduğu çekmecenin ilk gözünden makası aldım . Tekrar yere oturdum . Makası bacaklarımın üstünde gezdirmeye başladım . Soğuk ve gıdıklayıcı . Sağ elimdeki makasla sol bacağımın iç kısmını sıkıştırdım . Ve kan ! Güzel kan , büyüleyici kan , aşk kan . Acı benim için her zaman mükemmel bir kaçış yolu olmuştu . Bacağımın acısına aldırmadan ayağı kalktım . Aynaya doğru yürüdüm . Solmuş yüzüm , ağlamaklım gözleri ve titreyen dudaklarımla acınacak bir haldeydim . Acınacak halde olmaktan nefret ederim , kendime acımaktan nefret ederim ! Yatağın yanındaki iskembeyi aynaya attım . Paramparça . Şimdi yere düşen cam kırıklarında yüzlerce ben vardı . Yüzlerce ben . Yüzlerce . Kendimden nefret ediyorum . Ölmeyi bile beceremeyen zavallının tekiyim . Başım dönüyor . İnsanlardan nefret ediyorum . Başım dönüyor . Sevgilim ölmeni istiyorum . Başım dönüyor . Bugün çok güzelsin sevgilim . Başım dönüyor . Bir hiçsiniz . Ayna kırıklarının üstüne kapaklandım . Bu mükemmel acı beni inim inim inletiyordu . Ellerime , bacaklarıma , belime ve boynuma giren cam kırıkları hayatımda ilk kez özel olduğumu hissettiriyordu . Acının şiddeti artıyor , başımın dönmesi giderek çoğalıyordu . Ne olduğunu anlayamaya çalışan zavallı kedim kanayan elimi yalıyor , bir yandan da yüzüme bakıyordu . Ah İzma , ben bir pagan tanrısıyım .