Sirk Gösterisi

Toplumdan uzak olmak her daim iyidir, Camus'ta tasdik bulur bu durum. Aslında bu çağın insanlarından da uzak durmak gerekir, hatta bu çağda kendimizden de. Hepsi tabiri caizse sirk maymunundan farksızdır. Sözlerinden tavırlarına kadar... Nezaketi ilgi kabul ederler bir de. Çok azdır konuşulabilir olan insan sayısı, ki hayat boyu rastlanır değildir öylesi. Bir şekilde kendinizi birilerini avuturken bulabilirsiniz. Yakınır dururlar sorunlarını... Teori ve pratikte hep çelişirler, gülmek ve ağlamanın ötesini bilmezler. Hayattan ya zevk alıyor ya da ondan nefret ediyorlardır. Ya insanları çok seviyor ya da hepsinden nefret ediyorlardır. Bunun analizini yapacak insanı da tüketirler böylece. İstihza üzerine kurulu bir dünyayı algılayamaz, ciddiye alırlarsa her şeyi. Sonunda size tavsiye verirken bulursunuz onları... Filozof tanınmaz ve bu sebeple analisttir. Onu tanıdığına inanan herkes farklı bir yüz çizer kendince. Sonra çizdikleri resimlere küsmüşler bir şekilde. İşte bu tavır bir değildir ki, herkese ve her şeye böyleler. Toplumun içine girenin hasta olmama ihtimali yoktur zaten. Hasta olduklarını da birkaç insanı harap etmeden fark edemezler. Ki hepsi hepsini katleder. Sağda solda paragraflar, şiirler ve metinler dizerler onlar için. İsyan eder dururlar. İstihza ne âlâ bir yoldur ki (Diyojen ve Erasmus'a teşekkür etmek gerekir.) insanların düşünmediklerini birkaç cümlelerinde anlamayı sağlar. İnanın size hayatın zincirlerini çözümleyen insanlar bile kuytu bir köşede ağlayıp yakınıyordur bir insan için. Bir deli olmasını ya da filozof olmasını beklemezsiniz. Eğer istihza felsefesini bilmiyorsanız onu duygusal ve şirin bir karakter kabul edersiniz. O da sizin için emin olun aynısını düşünürdü zaten. (!) Elbette şirin, elbette duygusal ve mütemadiyen akılsız bir şarlatan... Yapma böyle filozofum, kaba oluyorsun. Hayatta nazik hiçbir şey görmedi toplum, hak etmiyordu zaten onu. Yine de sözlerde nezaketi görürsünüz. Kuytu köşelerde kendince maymunluk etmeyi bırakırsa onlar... Bu nezaketinize teşekkür ederler. Gösteriye benzetir dünyayı istihzaî filozof. İçinde bir sirk gösterisi bulunur. Filozof rolünü oynar ve çekilir, oyun bitene dek kimse bilmez onu. Dener durur hepsini, hepsinden birkaç ruhu fark eder ve saklamak ister kalbinde. Oyun bittiğinde filozof da düşer sahneden, sakladığı kalpler de...