Allah'a ortak koşmaya ''şirk'', ortak koşana ''müşrik'', ortak koşulana ise ''şerik'' denir. Cahiliye Arapları Allah'ın varlığını, yerleri ve gökleri O'nun yarattığını, rızkı O'nun verdiğini bildikleri halde Lât ve Uzzâ gibi çeşitli putlara tapmaktaydılar. Hz. İbrahim'den tevarüs ettikleri tevhid ve Hanif dinine güya ''Allah'a kendilerini yaklaştıracakları, ahirette şefaatçi olacakları'' (Zümer, 39/3; Yunus, 10/18) inancıyla şirk koşmaya başlamışlar ve Ka'be'yi putlarla doldurmaşlar, hac ibadetine bile şirki karıştırmışlardı.
Şirk,gizli-açık,canlı-cansız, insan yahut ideoloji olmak üzere çok çeşitli olabilmektedir. Kişi bilerek ya da bilmeden şirke düşebilir. Allah'ın affetmeyeceği yegane günah olan şirkten (Nisâ, 4/48-116) Allah'a sığınırız.