SİYAH

Kimine göre karamsar, içe kapanıklık, katı, olumsuz, gizli ve ya sadece bir renktir. Benim için asalet ve sadeliktir siyah.

Küçük bir çocukken köyde, babamın yaptığı taş evde yaşıyorduk. İstisnasız her gün demir parmaklıkları olan, pervazsız, camı çerçevesi olmayan pencerede oturup hep en uzaktaki tepenin üzerinde bir eve bakardım. Öyle güzel görünüyordu ki ışıl ışıl, beyazlara bürünmüş pırlanta gibi bir evdi. Günlerce, haftalarca hatta aylarca sürekli ona bakar ve bundan keyif alırdım. Annem merak edip sordu ben de o evi çok beğendiğimi ve ‘keşke bizim evimiz de onun gibi güzel olsa’ demiştim. Aradan zaman geçti ben bakmaktan bıkmamıştım ve her gün daha çok sevmiştim o evi. Annem bu durumu kafasına takmış olacak ki beni o eve götürmeye karar verdi. Ertesi gün sabah erkenden çıktık yola. Öyle araç falan yok tabi yaya gidiyoruz. Çocuk olduğum için uzak gelmiş olacak ki yürü yürü bitmiyor yol, tepeler aştık sonunda o eve vardık. Bir de baktım ki meğer o tepedeki ev terkedilmiş, yıkık dökük, hurda bir evmiş. Hayal kırıklığına uğramıştım. Sonra annem bizim evi işaret edip ‘bak’ dedi. Dönüp baktığımda çok şaşırmıştım. Bizim ev bir sürü evin arasında ışıl ışıl ve parlıyordu. Annem o dakikada söylediği söz ise ‘herkesin evi uzaktan güzeldir.’

Her birimizin bakış açısı farklı ve aynı şeye baksak da farklı şekilde görüyoruz. Renklerden Siyah da öyle..