Siyahıma

Yazmak gelmiyor içimden fakat her gecenin saatinde kendimi yazarken buluyorum. Kimine cennet bana cehennem. Kimine lezzet bana lanet. Sihrim lanetimi bozsun istedim siyah. Sen boz istedim. Karanlıktın sen korkmazdın hiç bir şeyden, duvarların vardı seni. Di'li geçmiş zamanı sevmiyorum siyah. Ben sevmiyorum zaten pek çok şeyi. İçmediğim halde saçlarıma sinen sigara kokusunu, gözlerime bulaşan günah tohumlarını, beyazlığını kaybeden tenimi bile. Sevemedim ben siyah. Sevemezken sevmeye üşeniyorum artık. Yorulur kalbim kapılarını açmaya. Kalbimde yorgun benim siyah. Şimdi susmak gelmiyor içimden ama bilirsin ben her şeyin zıt olanını yaparım. Ama bir bunu yapamıyorum. Beynime hükmedemiyorum ben. Dilim dolanıyor konuşamıyorum, gözlerim de doluyor üstelik. Ağlayamam ben kolay kolay ama bu lanet gecenin her saati ağlatıyor beni. Yoksa sen misin sorumlusu siyah. Gece senin rengin. Ay ışığı senin tenin. Bu sessizlik, bu yalnızlık senin. Mavi gittiğinde gelen can senin. Senmişsin siyah her şey. Tek bir renk, mavi kadar sonsuz varlık. Bir renk heybesinde ne taşıyabilirdi en fazla? Omuzlarımda yüzlerce kadının gözyaşının ağırlığı, sonra sen siyah. Senin ağırlığın var bir de. Senin sonsuzluğun var. Ama omuzlarım hiç bu kadar yorulmamıştı. Gözlerim hiç bu kadar üzülmemişti. Sesim hiç bu kadar korkmamıştı. Siyah .. Sen siyah canmışsın canıma. Güçmüşsün ruhuma. Elmişsin elime. Sen siyah, benmişsin bana.


- Betül Kıran ( Siyah )