Bir adam sevdim. Baştan sona cennet kokan bir adam. O durmadan maskeler takar. Bir sürü adı ve bir sürü maskesi var. Baştan sona benim o adam. Evet benim diyorum, bana ait. Bana diyor “ Ne seninle olabiliyorum nede sensiz”. Yeni bir maske bulmuş kendine. İttiriyor beni elinin tersiyle. Tersiyle diyorum, çünkü düzüyle hep tutmaya çalışıyor. Hem git diyor her şeyden vazgeçmiş gibi, hem de kal diyor her şeye sımsıkı tutunacakmış gibi. Siz anlayamazsınız onu. Ben bilirim sadece içini. “ Git de bana da gideyim”, der en çok. Gördüğüm en aptal insan. Anlamıyor ki ona kıyamadığımı, incitmekten korktuğumu. Anlamıyor o adam onu nasıl sevdiğimi. Ağladığım caddelere değecek kadar çok seviyorum. Ama en çok ta hisseder ağladığımı. Sorar “Sesine ne oldu senin?”,diye. Sesimden bilir beni. Kaybolur sesim ben ağlarken. Nasıldır bilmem. Sonra koparır kıyametleri. Kötü havalarda çakan şimşek misali. Bide sinirlenişi var, tabi siz onu da bilmezsiniz. Işık saçar dört bir yana. Büyülenmemek elde değil. Kötü biri değil o adam. Sadece size kötü. Siz kötü olduğunuz için. Siz diyorum, üstüne alan alsın. Almayana eyvallah.