Siz Hiç Merhametsiz Hayvan Gördünüz mü ? Ben Merhametsiz İnsan Gördüm.

Sonya Evimizin sevgi pıtırcığı 4 senedir bizimle birlikte yaşıyor.Fino diye sahiplenmişsekte hiç umrumuzda olmadı onun ırkı , cinsi , cinsiyeti.Kravatlar , elbiseler , şapkalar yapıldı onun için.Toplarıyla oynamayı ve kemik kemirmeyi çok seviyor ve bahçedeki sarı kediye çok havlıyor.15 günlük bir bebekti , bu sene bebeklerini büyüttü.

Ağrılarına , uykusuzluğuna , canı yansa dahi yavrularına nasıl davrandığına şahit olduk.İnsanlar gibi iki kolunun arasına aldı yavrularını.Hiç kimseyle paylaşmayacağı yemeğine ortak oldu yavruları hatta öyle ki ona ayrı vermezsek yavrular silip süpürüyordu yemeği o yemiyordu önlerinden alıp.Karşılıksız sevgiyi insanda değil , hayvanda gördük.

Sonra bizim sıkıntılarımızı nasıl hissettiğine şahit olduk.İnsanın canı sıkkınken elini başına yaslar diye öğrenmiş ne zaman yapsak gelir patisini koyar dizimize.Gözlerimizin içine bakar kocaman kocaman noldu diye sorarcasına.Yanındayım der.Öyle söze gerek yok gözleri bağırır ,yanındayım.İçtenliğini iliklerine kadar hissedersin gözlerin dolar bu büyük desteği ondan görünce.
İnsanlar , öyle bencil ki.Sadece onların bize ihtiyacı varmış gibi öyle kötüler ki.Onlar bizle yaşadıkça bir fert oluyorlar.Yediğin yemek o açken boğazından geçmiyor.Onun sıcaklığı ağrını bile geçiriyor yaşamayana anlatamazsın bunu.Bildiğin ağrı kesici etkisi var canlıların , dokunduğu yer iyi oluyor.
İnsanlarda görmediğin merhameti onun gözlerinde görünce onlara nasıl kıyılabildiğine şaşıyor insan.

Geçen gün yavru bir güvercin hastalanmış düşmüş Sonya'nın yanına.Biz korkarız ısırır diye.Burnuyla işaret ediyor güvercini.Gidip geliyor yanına onu gösteriyor hasta kurtar diye.Sesleniyor kapıyı tırmalıyor.

Sadece köpekler değil tüm canlılar merhameti öğrenmiş bir şekilde.Karnını doyurup , sıcak bir sığınaktan başka istedikleri bir şey yok.Nedir zor gelen , zorumuza giden? Onlar da insanda olandan daha fazla sevgi ve aidiyet var.Bize emanet edilmişler.Sevmekten başka yapacağımız bir şey yok.Bir zararları da yok , yaşamaktan başka gayeleri de.
Küçükken şirinler , ihtiyacımız olduğunda çok sıcaklar ; korurlar , süt verirler , etinden , derisinden , kürkünden yararlanırsın.Fakat açlar , susuzlar , eziyet görüyorlar , üşüyorlar , ilgi bekliyorlar.Bizim de onlara ihtiyacımız olduğunu bir farketsek...İlgilenme sırası insana gelince insan ne kadar bencil kalıyor.Her şeyde olduğu gibi.Nankör ve bencil kalıyoruz öyle mi ?