Son bir kez kırmadan, dökmeden sakin sakin olanı biteni konuşmak isterdim. Cevabını gördüğüm “Amacın ne?” sorusunu bir sormak isterdim. Kendini bulmaya gelip ama yine köşe bucak sözde benden ama hep kendinden kaçıp sığındığı o derme çatma ilişkisini daha yakından izlemek isterdim. Kendini inandırmaya çalıştığı oyun sandığı gerçekliğini, o yüzleşme anındaki bocalamasını, kendi elleriyle kendini mahkum ettiği o güllük gülistanlık hapishanesini bi görmek isterdim… Birbirimize olan benzerliğimiz bizi birbirimize yakın kılsa da yine aynı sebep aşılmaz gibi görünen duvarlar ördü aramıza…