Son çare olarak seslendi dünyaya:
"Tüm inisiyasyonları ruhuma davet ediyorum!
Siz önce Tanrı'nın sonra da yalvacın izinden gidenler...
Ya da bu kadar yüce de olmayın naçizane.
Sadece kaybı bilenlerden olun, onu tanıyan ve ruhunda taşıyanlardan!
Yok mu aranızda aklı selim kalan, kalbi eski dönemlerde atan?
Yok mu âlim ya da evliya olan...
Hiç yoktan inisiye üstadı bir adam?!
Kurtarın beni bu çağdan, bu esaretten nem alan,
Ruhumun batıl sanılan ızdırabından anlayan.
Eşiğinde iken hayat yolunun sonlarında
Teslim olan canın ayinesidir kalan yanımda.
Zihnimde bir divane konuşur durur onunla
Sanmasınlar bu bir sanat da aciz edebî kelamı.
Bu bir yakarıştır, ruhumda aksi insanın idamı.
Ya onlar benim sonumdur, ya da ben onların sonu!
Sözüm meclisten dışarı, bana yardım edin lütfen!
Kurtaramıyorum ruhumu bu acı eşiğinden.
Kendimi bulduğum yerde iblisler de var benimle.
Tanrı tutuyor da beni, ben tutamazsam kendimi.
Ölürüm ansız bir vakitte, yaşamı inisiye edemeden..
Ruhumun derinine..."