Son Demler

Sessiz çığlığımda boğuluyorum.
Adeta sudan çıkmış balık misali,
Konuşmanın anlamsız, susmanın ise saçmalık olduğu bir dönem.
Aldığım nefesin boş, geçen zamanınsa çaresiz olduğu bir dönem...

Söylenenler ve söylenemeyenler...
Bu ikisi hem en yakındır hem de en uzak.
Söylediklerin artık ağzından çıktığı için esir alır seni,
Söyleyemediklerinse söyleyecek gücün olmadığı için…

Zihni huzurdan uzaklaştırıyor her şey.
Önceden uzak geleceği düşünürken,
Artık sadece huzurun nasıl bir şey olduğunu düşünüyorken buluyor insan kendisini.
Duyguların ötesine geçebilmek, onlara kuş bakışı bakabilmek..
Bu kafayla anca hayâl...


Acı çekmek tecrübedir derler
Ama kimse tecrübe kutusu olmak isteyip istemediğini sormaz…
Vicdandan uzak insanlarla,
Zifiri karanlıkta savaşmak gibi hayat.
Kimin nerede ve nereden vurduğunu anlamadan dik durmaya çalışmak..
Cidden çok zor.
Ve benim artık gücüm kalmadı papatya…