Sonbahara Mektup

Sevgili Gün Işığı,
Bugün de aydınlattın dünyamı. Milyarlarca uzaklıktan bedenime ulaştırdın ışınlarını. İçimi/içimizi ısıttın. Yüreğime umut tohumlarını bıraktın. Bir günün daha doğuşu ömrümüzde bir şeyleri değiştirebilmek için imkan sundu bize. Yapılmış hataları telafi etmek, söylenmemiş tüm sevdaları söylemek, acıları hafifletmek, nefretleri unutmak için bir gün daha gülümsedi pencerelerden. Bugün de nefes almamız nasip olmuşsa bu bir şanstır.


Sevgili Sonbahar,
Sımsıcak yazdan sonra hafif esintili rüzgarlarını da aldın geldin şehrime. Bazen üşütüp bazen ısıttın içimi. En güzeli de gözlerime renk şöleni sundun her yanda. Ağaçların sararıp dökülen yaprakları yürüdüğüm yollarda ayaklarımın altında kırılırken zarifçe doğanın renklerine kendimi bırakmak istedim. Hafif, ılık yağmurlar yağarken yürüdüğüm yollara mevsime uyan şarkılar eşlik ediyor. Evimde pencereden akıp geçen hayatı sarıldığım sımsıcak battaniyemle kahvemi yudumlarken izledim. Bir öykü kitabında kahraman oluyorum senden ayrılıp. Tadını çıkarıyorum tüm hislerin. Gri-siyah bulutlar mavi gökyüzünü gölgeliyor kıskançça.
Sonbahar sarıyor yaralarımı.

16.11.2019/ Cumartesi