SONUÇ ODAKLI YAŞAMAK

Hayatımızın her alanında, sürekli bir şeylere, bir yerlere ulaşma çabası içerisindeyiz. Bir hedefe ulaştığımızda, kendimizi başarılı olarak addediyoruz, ulaşamayınca da başarısız.. Çünkü ailemiz ve eğitim sistemi tarafından bu minval üzere yetiştirildik. Âşık Veysel ustanın deyimiyle; ulaşmak için menzile, gidiyoruz gündüz gece…
Oysaki ‘yolda olmak’ yolun tadını çıkararak, adım adım ilerlemek bizi menzile daha güzel bir şekilde yaklaştırır. Geçenlerde anneme, kıymetli bir hocamın hediye ettiği Ahmet Muhtar Büyükçınar hocanın hatıratını okuması için verdim. 904 sayfalık, ansiklopedi formundaki kitabı kadıncağız eline alınca önce bir gözü korktu; “Ben bu kadar kalın kitabı nasıl bitireceğim ki!” dedi tedirgin bir ifadeyle. Ben de; “Annecim, önemli olan kitabın boyutu değil ki, içerisinde anlatılanlar ve kitabın sana hitap etmesi. Ayrıca sana kimse ‘şu kadar sürede bitireceksin’ diye bir şart ta koşmuyor. Ne zaman istersen o zaman bitirirsin. Hem mesele zaten kitabı bitirmek olmamalı, kitabı okumaya başlamak olmalı” dedim. “İyi, peki madem” diyerek okumaya başladı.
Kısa süre içerisinde, kitabın yarısına ulaştı ve buna kendisi de inanamadı. Hayatında ilk defa bu kadar ‘büyük’ ve akıcı bir kitabı okuyordu. ‘Nasıl bitireceğim’ endişesi de gitmişti çünkü kitabı okuyor olmaktan, yani ‘yolda olmaktan’ dolayı mutluydu. O anın tadını çıkarıyordu. Muhtemelen kitap bittiğinde de üzülecek, “Keşke devamı olsaydı” diyecek.
Yaptığımız her işe görev olarak bakmazsak ve sonuç odaklı olmak yerine süreç odaklı olursak, o işten zevk alırız. Zaman zaman sonuca da ulaşamadığımız durumlar olacaktır. Bu noktada ‘başaramadım’ diye kendimizi kahretmek yerine, yola çıkıp ta bir girişimde bulunmuş olma atılımımızı kutlamalıyız. Kimi zaman yolun sonu tahmin ettiğimiz gibi de olmayabilir ve hayal kırıklığı yaşayarak “Bunun için miydi onca çabam!” diyebilme ihtimalimiz de vardır. Yolun sonu güzelse, o vakit değmesin kimse keyfimize…
Nerede dinledim, kimden duydum hatırlamıyorum fakat ünlü bir akademisyen profesör olduğu gün; “Ee profesör oldum, şimdi ne olacak!” demiş. Amacı ‘profesör olmak’ olmasaydı, belki de bu hayal kırıklığına uğramayacaktı.
Yazımızı Hz. Mevlana’nın söz ile bitirelim; “Başarı bir seyahattir, hedef değil. Mutluluk, gidilen yolun üzerindedir, yolun sonunda değil. Yolun sonunda olsa, ona varıldığında yol bitmiş ve vakit de geçmiş olurdu. Mutlu olmanın zamanı ise bugündür, yarın değil.”
Vesselam..

Neşe Kayan
5 Ocak 2022
Güzelyalı/Mudanya