İlkbahar kadar,
Aydınlık hayatlar diler herbirimiz...
Lakin insanlar kadar,
Karanlık dünyada da yaşadığımızı bilir, Yüreğimiz...
Gülüşler kadar,
Sahte kelimelere inanır...
Lakin hayaller kadar,
Gerçek sevmelere de devam ederiz...
Sonbahar gibi solan ömrümüzle,
Güneş gibi,
Uzak yaşarız insanlardan...
Hasretimiz yazlar kadar sıcak,
Lakin insanlar buzullar kadar soğuk!...
Kuş kadar bir ömürle,
Okyanus kadar hayaller kurarız....
Kimselerin görmeyiz gözyaşlarını,
Lakin hep görmüş gibi yaparız.
Ne zaman bu kadar sahtelikler için de
gerçek gibi göründük?
Bilmiyorum!
Lakin kendi benliğimi ,
Sorgulamadan da duramıyorum.