Sosyal Anksiyete Metaforize

Sosyal anksiyete zihninizde çözdüğünüz sorunun aslında "Evdeki hesap çarşıya uymaz." söylemine uyarak sizin zihninizi kilitlemesidir. Bu olduğunda eğer ufacık bile aklınızı kullanıyorsanız o da ancak kendi kendinizi deli olmadığınıza ikna etme konusunda bir işlev görüyor. "Ben iyiyim, ben iyiyim, ben iyiyim..." derken öyle bir hâl alır ki sanki insanlar sizin nefes sesinizi bile duyuyor sanıp nefesinizi tutmaya çalışırsınız. Bir kişi size baksın etkiler ikiye katlanır. Us ve ruh bir çukura gömülür o an. Kalp kalır elinizde, o da her şeyde yine hızıyla sizi zorlar. En kötüsü de bulunduğunuz her yerde "Utangaç mısın, rahat ol, kurtul şundan gitsin, yap gitsin.." tarzında gereksiz ve anlamsız sözler işitmenizdir. Bazen diyorum ki inşallah hepsi bir gün bunu tadar da anlarlar, sonra kalp devreye girer inşallah kimse yaşamaz deyip insanların yaşamaması için temenni eder dururum.
Kimse de anlamaz, herkes anlatır size... Delilik gelirse ne âla. O ânı kurtarırsınız. Tabi zihninizi pek kurtaramazsınız. Yine de güzel bir his de bırakır çok da korkuya kapılmamak lazım. Sadece realistik olduğu kadar sürrealistik bir durum. Ama insanlar (genel olarak) iki yönü de zerre idrak edemiyor gibi. Her şeyi de anlamak zorunda değiller zaten.